دانلود کتاب کیو. ای. دی: نظریه عجیب نور و ماده نوشته ریچارد فاینمن با فرمت pdf ودر 173 صفحه 

این کتاب ترجمه ای است از:

QED; The Strange Theory Of Light And Matter

QED: نظریه عجیب و غریب نور و ماده در سال ۱۹۸۵ توسط فیزیکدان آمریکایی و برنده جایزه نوبل ریچارد فاینمن توسط انتشارات دانشگاه پرینستون منتشر شده است.

اولین نیرویی که برای آن نسخه کوانتومی ساخته شد نیروی الکترومغناطیس بود، فرضیه کوانتومی میدان الکترومغناطیسی که به آن الکترودینامیک کوانتومی یا به اختصار QED گفته می شود، در سال ۱۹۴۰ توسط ریچارد فاینمن و چند تن دیگر توسعه داده شد. در فیزیک کوانتوم، ذرات به طور عمده بر دو گروه تقسیم می شوند: فرمیون ها و بوزون ها. تمامی ذرات ماده در رده فرمیون ها جای می گیریند، البته تعریف علمی تری برای این گروه ذرات است ولی زیاد روی آن مانور نمی دهیم. بطور خلاصه فرمیون ها ذراتی هستند که از اصل طرد پائولی پیروی می کنند و اسپین نیم صحیح دارند، مانند الکترون، پروتون و …

این ذرات سیستم های پیام رسانی بین خود دارند که سبب می شود تغییر کنند. بوزون ها یا به عبارتی “ذرات پیام رسان” پیام بین فرمیون ها و گاهی بین خودشان را می برند. انگار هر ذره در گیتی یا بوزون است و یا فرمیون. برای مثال نامه ای که بین شما و دوستتان رد و بدل می شود در حکم بوزون است و شما نیز فرمیون هستید. بوزون ها برای هر چهار گروه نیروهای شناخته شده اسمی خاص دارند. به طور مثال به ذرات پیام رسان نیروی الکترومغناطیسی “فوتون” گفته می شود. الکترودینامیک کوانتومی به برهم کنش بین ذرات از طریق نیروی الکترومغناطیسی در ابعاد کوانتومی می پردازد.

تحصیلات ریچارد فاینمن

فاینمن در دبیرستان فار راک‌ اوی تحصیل می‌کرد. دو برنده جایزه نوبل دیگر، برتون ریکتر و باروخ ساموئل بلومبرگ هم از فارغ‌التحصیلان همین دبیرستان بوده‌اند. در دبیرستان، ضریب هوشی وی را بر اساس یک آزمون نامشخص ۱۲۳ تخمین زده شده بود. او وقتی به ۱۵ سالگی رسید مثلثات، هندسه تحلیلی، دیفرانسیل و انتگرال و حد مجموع را از بر بود. او برای پذیرش در دانشگاه کلمبیا اقدام کرده بود، اما به دلیل سهمیه محدودی که برای یهودیان وجود داشت پذیرفته نشده بود. به جای کلمبیا او به ام‌آی‌تی رفت و آن‌جا به انجمن برادری فی بتا دلتا پیوست. در دوران کارشناسی، فاینمن دو مقاله در مجلهٔ Physical Review منتشر کرد. او یکی از آن‌ها با عنوان «پراکندگی پرتوهای کیهانی به وسیلهٔ ستارگان یک کهکشان» را با همکاری مانوئل والاراتا نوشته بود.

« والاراتا دانشجویانش را در یک وضعیت استاد-شاگردی قرار می‌داد: نام دانشمند ارشد باید اول بیاید. فاینمن چند سال بعد انتقامش را از او گرفت، وقتی که هایزنبرگ کتابش در مورد پرتوهای کیهانی را با این جمله تمام کرد: «انتظار نمی‌رود که این اثر مشاهده شود (بر مبنای کار والاراتا و فاینمن)» وقتی که فاینمن دوباره والاراتا را دید با سرخوشی از او پرسید که آیا به کتاب هایزنبرگ نگاهی انداخته است. والاراتا دلیل لبخند عریض و طویل فاینمن را می‌دانست: «بله، ظاهراً تو حرف آخر را در مورد پرتوهای کیهانی می‌زنی!»

مقالهٔ دیگر فاینمن، تز سال آخرش دربارهٔ «نیروهای میان مولکول‌ها» بود. این مقاله بر مبنای ایده‌ای از جان سی اسلتر بود. اسلیتر به قدر کافی از تز فاینمن راضی بود که آن را در ژورنالی منتشر کرد. امروزه موضوع رسالهٔ فاینمن با نام قضیهٔ هل‌مان-فاینمن شناخته می‌شود.

او در سال ۱۹۳۹ مدرک کارشناسی‌اش را از ام‌آی‌تی گرفت. در همین سال، او برنده بورسیه پاتنام شد. در آزمون‌های ورودی تحصیلات تکمیلی دانشگاه پرینستون فاینمن در فیزیک نمرهٔ کامل گرفت که بی‌سابقه بود و نمرهٔ ریاضی‌اش هم بسیار بالا بود؛ اما نمره‌اش در تاریخ و انگلیسی تعریفی نداشت. رئیس دپارتمان فیزیک پرینستون(هنری د ولف اسمیث) اما نگرانی دیگری داشت. در نامه‌ای به فیلیپ ام مورس او این چنین نوشته بود: «آیا فاینمن یهودی است؟ ما هیج قانون مشخصی علیه یهودیان نداریم اما تمایل داریم که جمعیت نسبی آن‌ها را در دپارتمانمان به طرز معقولی پایین نگه داریم.»

مورس تأیید کرد که فاینمن در واقع یهودی است اما به اسمیث اطمینان داد که: «به هر حال، قیافه و رفتار فاینمن هیچ اثری از این ویژگی‌اش ندارد.»