قسمتی از متن پاورپوینت

آگاهي از سيناپسهاي تحريكي يا مهاري در B.G. مي تواند برخي اشكال و عوارض كلينيكي سيستم را بيان كند و ايجاد يكسري انديكاسيونهاي درماني با داروهايي كه تقليد ( mimic ) يا مهار ( inhibit ) كننده نوروترانسميترها را نمايد .
فيبرهايي كه از كورتكس حركتي و ساير نواحي كورتكس مغز به استرياتوم ( corticostriate fibers ) ، subthalamus و هسته هاي آن (corticosubthalamic fibers ) و ناحيه pars compacto در substantia nigra (corticonigral fibers ) می آیند پر اهميتند و اين آورانهاي كورتيكال احتمالا” همگي تحريكي هستند كه نوروترانسميتر آن گلوتامات است .

مسير تحريكي به پاليدوم اساسا” از طريق نورونهاي گلوتاماترژيك هسته هاي ساب تالاموس مي آيد كه قطعه مياني پاليدوم و substantia nigra pars reticulate را تحريك مي كند كه در ادامه تحريك اين نواحي سبب مهار هسته هايVLα تالاموس و superior colliculus مي شود .
استرياتوم پاليدوم را مهار مي كند و پاليدوم نيز نورونهاي تالاموكورتيكال را مهار مي كند . در اين دو مورد نوروترانسفيتر مهاري GABA مي باشد. .
ثبت الكتريكي در حيوانات نشان ميدهد كه نورونهاي استرياتوم ساكت هستند و نورونهاي پاليـدوم فعال مي باشند وقتي كه هيچ حركتي وجود ندارد . كمي قبل از حركت ( تصميم به حركت ) و در حين حركت ، وضعيت برعكس و معكوس مي شود .

برداشته شدن مهار از Pallidum به هسته (VL) ventral lateral تالاموس اجازه ميدهد بوسيله ساير فيبرهاي آوران كه اكثرا” از ناحيه premotor كورتكس مغز مي آيد تحريك شود . نورونهاي thalamocortical كه به premotor كورتكس مغز فيبر مي فرستند ، احتمالا” تحريكي هستند.

نورونهاي nigrostriatalدوپا مينرژيك همواره فعال هستند اگر چه شدت فعاليت آنها با فعاليت عضلاني طرف مقابل ( contra lateral musculature) افزايش مي يابد . نوروترانسفيتر آنها برخي از نورونهاي striatal را تحريك ولي ساير نورونها را مهار مي كند كه اين امر بسته به نوع گيرنده دوپاميني آن دارد

گزارشات كلينيكي و آزمايشات بر روي حيوانات نشان ميدهد كه corpus striatum احتمالا” دستور العمل هايي را براي بخشهايي از حركات آموخته و ياد گرفته شده انجام ميدهد . وقتي يك حركت انجام مي شود دستورات ارائه شده بوسيله corpus striatum ، از طريق پاليدوم به ( VL )تالاموس منتقل شده و آنگاه بر روي كورتكس پيش حركتي(premotor cortex ) مي رود .
تشعشعات Cortico spinal ، corticoreticularو reticolospinal حركات پيش بيني شده و ارائه شده را تعديل و ميانجي گري مي كنند . تشعشعات pallidal به هسته pedunculopontine ايجاد اتصال و ارتباط عملي ديگري را با هسته مركزي تشكيلات مشبك كه منشأ و مبداء مسيرهاي reticulospinal است مي نمايد .

اندازه بزرگي از corpus striatum انسان احتمالا” همكاري با كورتكس مغز در اشكالي از حافظه انسان را نشان ميدهند كه فكر مي شود كه بسيار پيچيده تر از تشكيل اجزاء حركت باشد .

تصوير شماتيك برخي ارتباطات basal ganglia كه سيناپسها و نوروترانسفيترهاي مهاري و تحريكي را نشان ميدهد .

اين عقده ها حتي بعد از انهدام قشر مغز كماكان بسياري از جنبه هاي كنترل حركتي را تامين مي كنند اما حركات ، خشن تر و غير مصمم تر مي شود .