محلي است كه عامل عفوني مي تواند در آنجا زنده مانده ، رشد و تکثیر یابد و منتظر بماند تا بتواند به میزبان حساس منتقل شود. مخازن شایع عفونت عبارتند از انسان ، حیوان ، گیاهان ، خاک ، آب ، مواد آلی ، وسایل بیجان (fomite) .
در بیمارستان مخازن شایع عفونت عبارتند از : بیماران ، پرسنل پزشکی ، تجهیزات و محیط
به هنگام استحمام بیمار : برای پاک کردن و زدودن ترشحات ، درناژ ، عرق یا رسوبات بدن از آب و صابون استفاده کنید.
مواد پانسمان : پانسمان آلوده و خیس را تعویض کنید.
سوزن های آلوده : سرنگ ها و سوزن های بدون درپوش را در ظروف مقاوم به سوراخ شدن قرار دهید.
مواد آلوده : این مواد را در کیسه های نفوذناپذیر قرار دهید.
سطح میزی که در مجاورت تخت بیمار قرار دارد را پاک و خشک کنید (bedside unit) .
محلول های داخل بطری : وقتی درب بطری را باز کردید تاریخ آن را یادداشت کنید ؛ درب آن را محکم ببندید ؛ بیش از مدت زمان لازم ، درب آن را باز نگذارید.
زخم های جراحی : مسیر لوله های درناژ کننده و کیسه های جمع کننده مواد تخلیه شده ، باز باشند.
ظروف و کیسه های درناژ : ظروف را به صورت روتین تخلیه کنید ؛ سیستم درناژ را در سطحی پایین تر از محلی که درناژ می شود قرار دهید مگر این که سیستم کلامپ شده باشد .
منبع (Source) :
اشیاء ، اشخاص یا موادی که عوامل عفونی یا بیماری زا بلافاصله از آنها به پذیرنده منتقل می شود مانند آب برای تیفوئید ، خاک برای آنتراکس.
. ابتلا به عفونت می تواند به صورت متقاطع از بیماران دیگر ، از کارمندان بیمارستان – یعنی کارکنان پزشکی ، پرستاری ، و پیرا پزشکی – و از ملاقات کنندگان باشد .
دومین منبع عفونت محیط زیست بیجان ، ومستقل از آلودگی های جدید انسانی است. در ایجاد عفونت از محیط زیست تقریبا همه ی چیزهایی که در تماس با لوازم حمام و دستشویی ، وسایل بیمارستان ، ملحفه ها ، رختخواب ، تشک ، و ... است می توانند منبع عفونت باشند .
سومین منبع عفونت بیمارستانی خود آلودگی از میکروب هایی ست که هنگام پذیرش در بیمارستان همراه بیمار بوده اند اما پس از ورود به بیمارستان به بافت های بدن بیمار یورش برده اند ، و این حالت بیشتر اوقات به دنبال انجام یک رویه ی اجرایی برای آزمایش یا عمل جراحی پیش می آید .