دانلود مقاله اصول آموزش به بیمار با فرمت ورد ودز 27 اسلاید قابل ویرایش

قسمتی از متن مقاله

آموزش از موضوعاتی است که همیشه مورد توجه بشر بوده است ، انسان در هر موقعیتی درصدد است تا با فراگیری دانش و مهارت های جدید بتواند در شرایط مختلف نیازهای خود را برآورده سازد ، هر موقعیتی که تجربه می کند نیازهای جدیدی را در مقابل خود می بیند و چه بسا یادگیری مهارتهای خاص حیات او را تضمین نماید.

از دست دادن سلامتی و احیاناً بستری شدن در بیمارستان یکی از موقعیت هایی است که نیاز به یادگیری را دو چندان می نماید . به عبارت دیگر بیماری ، فرصتی برای آموزش و یادگیری فراهم می نماید و در همین راستا مفهوم آموزش به بیمار در هنگام بیماری و بستری شدن در بیمارستان شکل گرفته است.

آموزش به بیمار یکی از ابعاد مهم مراقبت های پرستاری از نقش های کلیدی پرستاران در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به شمار می رود .

مطالعات نشان داده است که پرستاران نقش ارزنده ای در آموزش به بیماران دارند . این بخش جهت مهمی از وظایف مستقل آنان محسوب می شود . زیرا پرستاران دسترسی بیشتری به بیمار و خانواده وی دارند و زمان بسیاری را صرف مراقبت از بیمار می کنند و در نتیجه فرصت های مکرری برای آموزش فراهم می شود.

پرستار در نقش آموزش دهنده به بیمار و خانواده وی کمک می کند تا توانایی آنان در مراقبت از خود افزایش یابد و در نتیجه سلامتی ارتقاء یافته و از بیماری ها پیشگیری شود.

عوامل متعددی ضرورت آموزش را نمایان می سازد که یکی از مهم ترین آنها اهمیت سلامتی نسبت به درمان در قرن کنونی است ، بنابراین افراد نیازمند کسب دانش و تغییر نگرش در زمینه سلامتی هستتند . اقامت کوتاهتر در بیمارستان ، خروج زودتر از تخت ، آمادگی برای گذراندن دوره نقاهت درنقاهت در منزل ، افزایش بیماری های مزمن ، افزایش ناتوانی و معلولیت ها از عواملی هستند که نقش آموزش را مهم می سازند.

با توجه به محدودیت های مراکز مراقبت های بهداشتی و ضرورت کاهش هزینه ها که کوتاه کردن مدت بستری را می طلبد و همچنین پیشرفت های تکنولوژی پزشکی که سوال های زیادی را در مقابل بیماران قرار داده است نیاز به اطلاع رسانی و افزایش آگاهی بهداشتی مردم از اولویت و اهمیت خاص برخوردار شده است.

اثرات ارزنده و مفید آموزش به بیمار بارها در تحقیقات مختلف تایید شده است از آنجاییکه حفظ و ارتقاء سلامتی از اولویت های سیستم های بهداشتی در جهان محسوب می شودآموزش به بیمار و افزایش توانایی افراد در مراقبت از خود کلید اصلی رسیدن به این منظور است . آموزش به بیمار باعث افزایش رضایت مددجو ، بهبود کیفیت زندگی ، اطمینان از تداوم مراقبت ها ، کاهش اضطراب بیمار ، کاهش بروز عوارض بیماری و افزایش شرکت در برنامه های مراقبتت بهداشتی و افزایش استقلال، مددجود در انجام فعالیتهای روزانه می شود .

تحقیقات نشان داده اند افزایش دانش و مهارت بیمار موجب کاهش استرس و اضطراب شده و کاهش مصرف داروهای مخدر پس از عمل را در آنان به همراه داشته است . همچنین آموزش قبل از ترخیص بیمار رعایت رژیم دارویی وی را 50%بهبود می بخشد و 24%از پذیرش مجدد بیماران با انجام آموزش توسط پرستار کاسته می شود . همچنین برنامه های آموزشی که برای گردهمایی مختلف بیماران انجام شده اند نتایج قابل توجهی را از جهت کاهش هزینه ، کاهش پذیرش مجدد بیماران ، کاهش تولد نوزاد نارس نشان داده اند به طوری که برای هر یک دلاری که صرف آموزش به بیمار می گردد 3تا 4 دلار صرفه جویی می گردد .

مارکوم (2002) می گوید : بیماران انتظار دارند که پرستاران به سوالات مراقبتی شان با دانش کامل پاسخ دهند . زیرا یکی از مهم ترین حقوق بیماران ، دانستن اطلاعات کامل از سیر بیماری و درمان خود است . انجمن بیمارستان های آمریکا نیز آموزش را حق قانونی مددجویان اعلام نموده است و اجرای آن را جز ء مسئولیت های حرفه ای پرستاران در نظر گرفته است . این انجمن همچنین رضایت بیمار از آموزش را یکی از شاخص های سنجش کیفیت عملکرد پرستاران معرفی نموده است.

و گزارش می دهد که 52 % از بیمارستان ها در ایالت متحده یک مرکز آموزش به بیمار و 40% بیمارستانها یک مرکزاطلاعات بهداشتی دارند .

فردی که در زمان بیماری آموزش های مورد نیاز را دریافت می کند به خاطر بر آورده شدن یکی از نیازهای انسانی در خود احساس امنیت و آرامش می کند لذا محروم ساختن او از اطلاعات مورد نیازش عملی غیر اخلاقی است .

آگاه کردن بیمار و سهیم نمودن او در تصمیم گیری و محترم شمردن حقوقشان بهبود آنان را سرعت بخشیده و زمان اقامت در بیمارستان را کاهش می دهد و از پذیرش مجدد در بیمارستان می کاهد بنابراین از نظر اقتصادی و اجتماعی اهمیت زیادی دارد . از طرفی عدم اجرای آموزش به بیمار موجب می شود تا بیماران در مراقبت از خود دچار اشتباه شوندو در برخی موارد به خود آسیب زنند .

در آمریکا حدود 69تا 100 میلیون دلار جهت مشکلات درمان ناشی از عدم ارا ئه آموزش هزینه می شود . باید متذکر شد که پرستار در اهداف مراقبتی خود زمانی به نتایج مطلوب دست خواهد یافت که در راستای مراقبت صحیح بر اساس تشخیص های پرستاری ، با مهارت کافی به امر مهم آموزش به بیمار بپردازد و میتوان گفت که دو امر مراقبت از بیمار و آموزش به بیمار در جهت دست یافتن به اهداف پرستاری، لازم و ضروری و در واقع متمم یکدیگرهستند.
در سال 1980انجمن پزشکان آمریکا از لحاظ اخلاق و مقررات پزشکی تغییرات قابل توجهی یافت و در قوانین پزشکی لزوم قابلیت دسترسی اطلاعات جهت بیماران و همگان و آموزش به بیمار توسط گردهمایی پزشکی مطرح گردید . در این قوانین صداقت و راستگویی به بیمار به عنوان اصلی مهمتر از حفظ بیمار از نگرانی مورد توجه قرار گرفت و با جود مخالفت های معمول، جهت کسب آگاهی بیمار به علت بروز ترس و نگرانی ، به علت طبیعت دانش پزشکی و ناتوانی بیمار جهت شرکت در تصمیم گیری و احتمال، اقامه دعوی جهت تصمیمات اتخاذ شده بر ضرورت کسب آگاهی بیمار تاکید شد .

به همین جهت امروزه در ساختار کلی مراقبت های بهداشتی جامع قوانین زیر حاکم است :
1. برنامه ای جامع جهت رفع نیازهای جسمی ، روانی و معنوی مددجو فراهم گردد

2. برنامه ها نیازهای فردی هر مددجو را بطور انفرادی برآورده سازد

3. در برخوردهای درمانگرانه کوشش شود ظرفیت فرد جهت خود بهبودی و استتقلال، و عدم اتکا ارتقاء یابد

4. به آموزش و مراقبت از خود پیشاز درمان و یا متکی شدن تاکید شود .

5. در هر جایی که مراقبت بهداشتی ارا ئه می شود این دیدگاه که آنجا مکانی جهت آموزش و کار داوطلبانه و فعالیت های اجتماعی است مورد توجه قرار گیرد

انسان ها برای مراقبت از خودشان برای خوب ماندن و خوب شدن نیاز به آموزش دارند و آموزش بیمار عملکرد اصلی حرفه های بهداشتی است . انسان ها می خواهند بدانند چه سبکی از زندگی و چه نوع رفتاری می تواند خطرات بیماری را کاهش دهد و باعث حفظ و بهبود سلامتی و ارتقای خوب بودن گردد . در این راستا کمک به مددجویان برای دست یابی یا بازیافتن استقلال، در امر مراقبت از خود از مهم ترین اهداف پرستاری است .

فشارهای اجتماعی به حوزه مراقبت های بهداشتی که حامل گرانی درمان های طبی است لزوم آموزش به بیمار را روز افزون نموده است .

تلاش ها جهت تغییر رفتار مردم و قبول، مسوولیت حفظ سلامتی از طریق آموزش ورزش ، بهبود تغذیه رجوع به دندانپزشک ، مشاوره و تنظیم خانواده و فراهم کردن زندگی خانوادگی تثبیت یافته و انجام آزمایشات غربالگری صورت می گیرد . وجود مراکز قابل دسترسی جهت کسب اطلاعات می تواند نیاز به مراقبت های درمانی را کاهش داده و در هزینه ها نیز صرفه جویی شود

در جهت اشاعه سیاست مراقبت از خود بدون کمک افراد حرفه بهداشتی باید هرکس دانش وتکنیکهای مراقبتی را بیاموزد .

برنامه رویکرد خود مراقبتی ارائه خدمت به مددجو باید مبنی بر محوریت قرار دادن بیمار ، تصمیم گیری مشترک با بیمار برای تعیین نوع خدمات ، ارائه مشاوره و افزایش سطح سلامتی و خود کارایی بیماران در برخورد با بیماری خود باشد .
تعریف آموزش به بیمار

آموزش به بیمار فرآیندی است که فرصت های یادگیری را برای بیمار و خانواده وی در زمینه بیماری ، درمان ، مکانیسم های سازگاری و افزایش مهارت ها فراهم می کند .

از نظر باستابل (2003) آموزش به بیمار فرایند کمک به افراد است که رفتارهای مربوط به سلامتی را از نظر دانش ، مهارت ، نگرش و ارزش ها بیاموزند به طوری که این رفتارها را در زندگی روزانه شان به کار برند .

فرهنگستان پزشکان خانواده آمریکا ، آموزش به بیمار را فرآیند تاثیر گذاری بر رفتار بیمار و ایجاد تغییر در دانش، نگرش و مهارت ها که برای حفظ و ارتقاء سلامتی ضروری است ، معرفی می کند .

آموزش به بیمار فرایندی است هدفمند ، سیستماتیک ، منظم و طراحی شده که به موجب آن یادگیری اتفاق می افتد و به دنبال، آن در آگاهی ، نگرش و مهارت بیمار تغییر ایجاد می شود و صلاحیت و توانایی او در مراقبت از خود افزایش یافته و فعالیت هایی را انجام می دهد که به سطح سلامت و رفاه رفتار وی می افزایند و از بروز در عوارض بالقوه پیشگیری می کند . آموزش به بیمار در برگیرنده تمام فعالیت های آموزشی مربوط به بیماری شامل آموزش های درمانی ، بهداشتی و ارتقای سلامت بالینی است که برای کمک به بیمار به منظور تصمیم گیری آگاهانه در مورد بیماری خود و کسب مهارت خود مراقبتی صورت می گیرد .

تاریخچه آموزش به بیمار

نقش پرستار به عنوان آموزگار قدمتی دیرینه دارد . به طوری که از سالهای 1800 یعنی زمانی که پرستاری به عنوان یک حرفه قانونمند شناخته شد آموزش که یکی از نوآوری های مهم مراقبت های بهداشتی بود توسط پرستاران انجام می شد .

مدیران پرستاری از اواخر قرن نوزدهم در انگلیس اهمیت آموزش به خانواده را به منظور رعایت بهداشت و پاکیزگی مراقبت از بیمار مورد توجه قرار دادند .پرستاران در آمریکا با همین انگیزه ، ملاقات در منزل ، جهت بیماران ناشی از جنگ و مهاجرت را آغاز نمودند .در برنامه ریز ی آموزش پرستاری از سال 1937، نقش پرستار به عنوان آموزگار مورد تاکید قرار گرفت .

1. اهداف آموزش به بیمار

- حفظ و ارتقاء سلامتی و پیشگیری از بیماری

یکی از اهداف آموزش به بیمار تغییر رفتارهای بهداشتی به منظور پیشگیری ، ارتقاء و حفظ سلامتی است موسسات خدمات بهداشتی برای تامین رشد و تامل ، تغذیه ، بهداشت ، ایمنی ، کمک های اولیه برای کودکان و ... جهت حفظ سلامتی و ریشگیری از بیماری به مردم کمک می نمایند.

ارتقاء رفتار بهداشتی از طریق آموزش با دادن امکانات لازم به مددجو جهت پذیرش مسئولیت بیشتر سلامتی باعث افزایش اعتماد به نفس وی میشود . زمانی که مدد جویان نسبت به سلامتی آگاهتر شوند احتمالاً بیشتر به دنبال، تشخیص سریعتر مسائل بهداشتی خواهند بود .

- بازگشت به سلامتی

مددجویان آسیب دیده و بیمار به اطلاعات و مهارت هایی نیاز دارند تا به آنها جهت دستیابی به سطوح مطلوب سلامتی کمک کنند . مددجویانی که از تنش اولیه بیماری یا صدمه بهبود یافته اند و خود را با تغییرات حاصله تطبیق داده اند ، خواهان کسب اطلاعاتی در مورد وضعیت خود هستند

در مرحله تشخیص و درمان بیمار و خانواده وی در مورد بیماری ، مراقبت و درمان مورد نیاز باید آموزش ببینند . طی مرحله پیگیری نیز آنها نیازمند شناخت مراقبتهادر منزل ، مانند استفاده از دارو ، رژیم غذایی فعالیت ، تداوم نوتوانی و پیشگیری از عود و عوارض بیماری می باشند

خانواده جزء حیاتی جهت بازگشت مددجو به سلامتی است و ممکن است نیاز باشد به اندازه مددجو اطلاعات لازم را کسب کند .

- سازگاری با اختلال در عملکرد

تمام مدد جویان به طور کامل از آسیب یا بیماری بهبود پیدا نمی کنند . بسیاری از آنها باید یاد بگیرند که چگونه با تغییرات واقعی سلامتی مقابله کنند . برای اینکه مددجویان بتوانند فعالیت های عادی روزانه زندگی را ادامه دهند ، غالباً به اطلاعات و مهارت های جدید نیاز دارند

در صورت ناتوانی شدید ، نقش خانواده مددجو نیز ممکن است تغییر کنند . بدین ترتیب اعضاء خانواده احتیاج دارند مسئله را درک و قبول، کنند . توانایی خانواده در حمایت از مددجو ناشی از آموزش است که به محض شناخت نیازهای مددجو و علاقه خانواده به کمک شروع می شود . پرستار به اعضاء خانواده می آموزد تا به مددجو در انجام مراقبت بهداشتی کمک کنند.

آموزش به بیمار و خانواده وی موجب بهبود کیفیت زندگی بیمار ، سازگاری با ناتوانی و عوارض بیماری توانایی انجام وظایف اولیه و حمایت از بیمار می شود.

مزایای آموزش به بیمار

- افزایش رضایتمندی بیماران
- کاهش اضطراب بیمار
- کاهش دوره بستری
- افزایش نتایج درمان پایبندی بیشتر بیماران به اقدامات مراقبتی
- کاهش هزینه های درمانی و بهداشتی
- اطمینان از تداوم مراقبت ها
- بهبود کیفیت زندگی بیمار
- کاهش بروز عوارض بیماری
- افزایش توانمندی و مشارکت در برنامه های درمانی و مراقبتی
- افزایش استقلال، بیمار در فعالیت های روزمره
- تکمیل برنامه های درمانی
- کاهش پذیرش مجدد بیماران
- در نهایت توانمندسازی جامعه .

لزوم آموزش به بیمار

- پیشرفت های پزشکی و افزایش تکنولوژی موجب شده تا اکثر افرادی که در سنین پایین دچار معلومیت و یا بیماری های مزمن می شوند ، زنده بمانند . بنابراین آنان برای فایق آمدن بر مشکلات و سازش با شرایط ایجاد شده و پیشگیری از بروز مشکلات جدید نیازمند کمک و آموزش هستند .

- با توجه به روند صعودی جمعیت افراد پیر و بروز بیشتر بیماری های مزمن در این سنین و رخداد چندین مشکل در یک زمان به همراه تغییرات طبیعی حاصل از پیری به شدت مشکلات می افزاید بنابراین از طریق ارائه آموزش میتوان به افراد پیر و خانواده وی کمک کرد تا مشکلات را درک و تدابیر لازم را به کار ببرند و به حداکثر سطح سلامت و استقلال، دست یافته و رفاه و سلامتی شان تامین شود .