--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----

اسلاید 1 :

بیماری های قلبی و ورزش

شایع ترین انواع بیماری های قلبی، بیماری شریان کرونری و تصلب شرایین (سفت شدن عروق) است. سه عامل خطر مهم برای ایجاد بیماری قلبی عبارتند از:

• افزایش فشار خون
• چاقی
• کم تحرکی

ورزش نقش مهمی در کنترل فشار خون و کاهش وزن دارد، بنابراین در بهبود بیماری های قلبی نقش مهمی را ایفا می کند که برخی فواید آن عبارتند از:

(1افزایش خون رسانی به قلب

(2افزایش خون رسانی به شریان های کرونری

۳) افزایش قدرت عضلانی پمپ قلبی

۴) ورزش به طور غیرمستقیم سبب کاهش تحریک پذیری الکتریکی قلب می شود، در نتیجه از ایجاد ریتم های نامنظم قلبی که گاه تهدید کننده ی حیات هستند و در اثر تحریک شدن بیش از حد قلب ایجاد می شوند، پیشگیری می کند.

۵) ورزش ایجاد تصلب شرایین را به تأخیر می اندازد و اگر چه این تاثیر مفید در تمام گروه های سنی که فعالیت ورزشی می کنند، رخ می دهد، افراد بالای ۹۰ سال بیشترین فایده را از این خاصیت مهم ورزشی می برند.

اسلاید 2 :

در صورت وجود درد سینه

ابتدا باید به پزشک مراجعه کرد.

اسلاید 3 :

اثرات ورزش در کاهش
بيماري هاي قلبي و عروقي:

1- ورزش منظم و مداوم باعث افزايش قطر عروق کرونر قلب مي شود.

2- ورزش باعث مي شود عضله قلب قوي شده و پمپاژ آن افزايش يابد.

3- ميزان چربي هاي مضر خون کاهش مي يابد.

4- در صورت تنگي در عروق کرونر اصلي قلب، عروق فرعي افزايش مي يابد.

5- فشار خون در افراد مبتلا به افزايش فشار خون tension Hyper) ) کاهش مي يابد.

6- تعداد ضربان قلب در حالت استراحت کاهش مي يابد.

 

اسلاید 4 :

نکات بسيار مهم ورزشي در
بيماران قلبي:

بهترين ورزش پياده روي است. ابتدا با 2 تا 5 دقيقه شروع کرده و سپس روزانه يک تا 2 دقيقه به آن اضافه کنيد تا به 30 تا 45 دقيقه برسد.

2- شدت ورزش به حدي باشد که دچار احساس تنگي نفس، خستگي شديد، سرگيجه و درد سينه نشويد.

3- از ورزش در آب و هواي بسيار گرم و مرطوب پرهيز شود.

4- هميشه بيماران قلبي نيتروگليسيرين زيرزباني همراه داشته باشند و در صورت بروز مشکل قلبي زيرزبان قرار دهند.

5- از انجام فعاليت هاي قدرتي (مانند وزنه برداري، هل دادن ماشين، شنا رفتن، دمبل زدن و...) جدا خودداري شود.

6- در صورت بروز سرگيجه، تنگي نفس، درد سينه در هنگام ورزش يا بعد از آن بلا فاصله به پزشک مراجعه شود.

7- از خوردن غذاهاي چرب و سنگين و قهوه و کاکائو پرهيز شود.

8- از شرکت در ورزش هاي مسابقه اي که فشار روحي و فيزيکي زيادي دارند اکيدا خودداري شود.

9- در صورت ابتلا به بيماري هاي شايع نظير سرماخوردگي و غيره از انجام فعاليت هاي ورزشي تا بهبودي خودداري شود.

10- از دوش گرفتن يا شنا کردن در آب سرد و گرم خودداري شود.

11- بيماراني که از داروهاي ضدانعقادي (مانند وارفاين، کومادين، آسپرين) استفاده مي کنند بايد از انجام فعاليت ورزشي که خطر خونريزي وجود دارد خودداري نمايند.

 

اسلاید 5 :

oتعداد زیادی از افراد جامعه از بیماری های مزمنی مانند دیابت، آسم، بیماری های قلبی – عروقی و … که گاه سال های متمادی طول می کشد، رنج می برند.
فعالیت فیزیکی و ورزش می تواند نقش بسیار مهمی را در زندگی و بهبود وضعیت بالینی این افراد داشته باشد و احساس خوبی از حفظ سلامتی را در آنها ایجاد کند. در برخی موارد حتی ورزش می تواند، موجب تأخیر در پیشرفت این بیماری های زمینه ای شود.

oبیماری های انسداد ریوی به هر نوع مشکل ریوی که به تدریج سبب اشکال در تنفس فرد شود، بیماری انسداد ریوی گفته می شود. برخی بیماری های زمینه ای که سبب اشکال انسداد راه های ریوی می شوند، عبارتند از: برونشیت مزمن، (التهاب مزمن راه های تنفسی)، برونشکتازی (اتساع غیرقابل برگشت راه های تنفسی)، آمفیزم (بیماری مزمن ریه که طی آن کیسه های هوایی در ریه بیش از اندازه گشاد می شوند )، آسم و سایر بیماری هایی که سبب تنگی و اسپاسم راه های هوایی می شوند.

اسلاید 6 :

برنامه های ورزشی برای بیماران ریوی

ورزش و فعالیت فیزیکی مناسب می تواند، سبب بهبود عملکرد ریوی شود و کم کم احساس بهبود و افزایش قوا را در بیمار ایجاد کند، با این وجود، برای هر فرد باید به طور جداگانه برنامه ی ورزشی مناسبی ارائه شود. یک پزشک باید بیمار را معاینه کند و شیوه ی صحیح نفس کشیدن و افزایش ظرفیت تنفسی را به او بیاموزد. ابتدا بیمار باید با لب های بسته تمرین کند، تا بازدم عمیق و فعال انجام دهد و شیوه ی حبس کردن نفس و افزایش ظرفیت تنفسی را یاد بگیرد. این تکنیک سبب می شود، تا عضله ی دیافراگم و سایر عضلات فرعی تنفس تقویت شوند. وقتی که این باز توانی تنفسی به حد قابل قبولی رسید، یک برنامه ی پیاده روی می تواند، ظرفیت تنفسی و سلامت عمومی بیمار را بهبود ببخشد، ولی این اقدامات حتما باید زیر نظر پزشک انجام شود.

اسلاید 7 :

تنفس ناسالم

اغلب افراد به هنگام تنفس کردن مرتکب سه اشتباه می شوند، که عبارت هستند از:

تنفس کم عمق، تنفس بیش از اندازه سریع و تنفس وارونه.

بنابراین ساده ترین راه حل این است که آرام تر، عمیق تر و درست تر نفس بکشیم. اما تنفس وارونه نیاز به کمی توضیح دارد. بهترین راه برای اطلاع از تنفس صحیح، نگاه کردن به تنفس نوزادان و کودکان است. بچه ها وقتی نفس می کشند، به هنگام عمل دم شکم شان بالا می آید و گرد می شود. عضلات شکم کودک نرم است؛ به طوری که هوا می تواند به راحتی به عمق ریه های او برسد. وقتی تنفس کردن ناسالم بزرگسالان را تماشا می کنید، درست عکس این حالت است. به همین دلیل است که آن را تنفس وارونه می نامند. اغلب بزرگسالان هنگام دم شکم شان را سفت می کنند و در این حالت تنفس، شکم مانع پُر شدن ریه ها از هوا می شود. حتی بازدم شان را ناقص انجام می دهند که همه این ها به خاطر استفاده وارونه از عضلات دیافراگمی است.

اسلاید 8 :

تنفس سالم

تنفس سالم و درست، سه مرحله دارد: شروع، میانه، اوج(به هنگام بازدم این ترتیب برعکس می شود) که در حالت های دم و بازدم توضیح داده می شود.

عمل دم
در شروع عمل دم، شکم در حالت آرامش قرار می گیرد. این کار دیافراگم را صاف می کند قبل از حرکت سینه، شکم قدری بزرگ و منبسط می شود و فضایی را فراهم می سازد تا هوا، بخش های تحتانی ریه های شما را پُر کند. عمل دم در میانه ی راه خود، عضلات سینه را منبسط می کند و در نتیجه قفسه سینه بزرگ می شود قفسه سینه به سمت بالا حرکت می کند، زیرا هوا بخش میانی ریه ها را پُر می کند. در بخش اوج عمل دم، استخوان ترقوه به سمت بالا حرکت می کند و شانه ها حالت آرام به خود می گیرند و کمی عقب می روند. هوا بخش های فوقانی ریه ها را پُر می کند.

عمل بازدم

در شروع عمل بازدم، استخوان های ترقوه پایین می افتند و شانه ها کمی به سمت جلو متمایل می شود. در میانه ی بازدم عضلات سینه به حالت آرام درآمده و قفسه ی سینه به سمت پایین حرکت می کند و در هر سه بُعد باریک می شود.

البته هرگز توصیه نمی شود به هنگام تنفس به جزییات تا این اندازه توجه کنید؛ با این حال چند دقیقه ای دقت به تنفس و جزییات آن مفید است.

اسلاید 9 :

تنفس

امروزه یک برنامه تنفسی قادر است ما را در زندگی روزمره کمک فراوانی کند. بحران ها، فشارهای عصبی، افسردگی و کسالت با تبعیت از یک سری تمرین ها قابل رفع می باشند. بدون هیچگونه فشاری شانه ها را صاف نگه دارید و نفستان را تماما تخلیه کنید. مکث کرده و سپس به طور عمیق نفس بکشید، این روند باید کاملاً آرام باشد. عمل دم می بایست به قدری باشد که شش ها کاملاً پر شوند. بدون تغییر حالت شانه ها نفس را از طریق بینی به آرامی تخلیه کنید. شما باید هم‌زمان با دریافت اکسیژن مغز و اعصاب را آسوده و آرام کنید. سه روش تنفسی وجود دارد:

روش سطحی

بدترین روش تنفس می باشد. هنگامی که عمل دم صورت می گیردشکم منقبض شده و شانه ها و استخوان ترقوه بالا می روند. در این نوع تنفس حداکثر کوشش به کار می رود اما حداقل میزان هوا نصیب فرد می شود.

تنفس دنده ای

در این نوع تنفس عضلات سینه، قفسه سینه را منقبض می کنند. این نوع تنفس هم تنفس کاملی نیست.

تنفس عمیق شکمی

این روش بهترین روش تنفس می باشد. در این روش هوا به تمامی قسمت های شش ها و حتی قسمت های تحتانی آن می رسد و تنفس آرام و عمیق می باشد. به این روش تنفس دیافراگمی نیز گفته می شود. در حقیقت هیچیک از این سه روش تنفس کامل نیستند. یک یوگی هر سه روش را با هم ترکیب می کند. ابتدا با تنفس عمیق شروع کرده و با تنفس دنده ای و سطحی به عمل دم ادامه می دهد. برای اینکه تنفس دیافراگمی را احساس کنید، یک لباس شل و آزاد پوشیده و به پشت دراز بکشید. دست ها را بر روی دیافراگم قرار دهید. عمل دم و بازدم را به طور آهسته انجام دهید. در هنگام دم، شکم باید به طرف خارج منبسط شده و سپس قفسه سینه منقبض شود. سعی کنید این حرکت و جنبش را احساس کنید. دم به طور آرام، شکم منبسط شده و سپس قفسه سینه منبسط شده و در آخر قسمت بالای شش ها منبسط می شود

اسلاید 10 :

شیوه انجام تنفس درمانی

هرگاه متوجه شدید تنفس سینه ای دارید، هوا را با نفس عمیق به درون بکشید و بگذارید به آرامی خارج شود. در حین بازدم باید در تمام بدن تان احساس آرامش کنید.

به علاوه، دوره ی آرامش 10 تا 15 دقیقه ای، سلامت جسمی و ذهنی را افزایش می دهد و به شما در مقابله با تاثیرات مضر استرس کمک می کند.

کار را در یک اتاق آرام که تهویه مناسبی دارد و شما در آنجا احساس راحتی دارید، آغاز کنید.

گردن و سر باید در یک راستا باشند. چشم های خود را ببندید و در حالی که یک دست را به آرامی روی شکم می کشید تا حرکت دیافراگم را متوجه شوید، تنفس دیافراگمی را تمرین کنید. بر روی ریتم تنفس خود تمرکز کنید و بگذارید منظم تر شود تا جایی که فاصله ای بین آنها نباشد. همانطور که آرام تمرین می کنید، به سردی هوای ورودی و گرمی هوای خروجی نیز دقت داشته کنید. تمرکز خود را روی ریتم تنفس نگه دارید.

بعد از 7 تا 10 دقیقه به آرامی چشم ها را باز کنید.